Sinterklaas: Een nostalgisch kinderfeest of uitstervend cultuurerfgoed?

Als kind uit 1986 kijk ik met warme herinneringen terug op de Sinterklaasperiode zoals die vroeger was. Het was een magische tijd waarin de wereld even in het teken stond van spanning, verrassingen, en de geur van verse pepernoten. Maar als ik die tijd vergelijk met hoe het tegenwoordig gaat, vraag ik me af of we niet iets essentieels zijn kwijtgeraakt.

Sinterklaas toen: De betovering van eenvoud

De Sinterklaastijd vroeger voelde eenvoudiger, op de beste manier. De pieten waren zwart en dat was geen onderwerp van discussie. Bram van der Vlugt was de enige echte Sinterklaas – zijn stem, zijn uitstraling, dat was Sinterklaas. Hoewel Stefan de Walle zijn taak als opvolger met verve doet, zal Bram altijd mijn favoriete goedheiligman blijven.

De Pieten hadden duidelijke rollen: de Wegwijspiet en Hoofdpiet waren herkenbare figuren, met hun eigen charmes en verantwoordelijkheden. Het Sinterklaasjournaal bestond nog niet; de intocht en een bezoekje van Sinterklaas in het dorp waren meer dan genoeg om de magie tot leven te brengen.

Sinterklaas nu: Meer show, minder ziel?

Vandaag de dag lijkt Sinterklaas steeds meer op een grootschalige productie. Het Sinterklaasjournaal, hoewel goed bedoeld, zorgt soms voor onrust. Mijn eigen 5-jarige vroeg zich bijvoorbeeld onlangs af of Sinterklaas doodging, na een verhaallijn over een ziekenhuis en het geluid van een zaag. Is dat de bedoeling van een kinderfeest? Een beetje spanning hoort erbij, maar nachtmerries? Dat lijkt me toch wat overdreven.

Daarnaast worden zelfs de presentatoren van het Sinterklaasjournaal onderwerp van discussie. Dit jaar verving Merel Westrik Dieuwertje Blok, die ziek is. Hoewel ik vind dat Merel het goed doet, kon ik online niet om het geklaag heen. Mensen lijken te vergeten dat Dieuwertje niet voor eeuwig het Sinterklaasjournaal zal presenteren. Het voelt soms alsof we vergeten te genieten van wat we hebben, omdat we vasthouden aan hoe het ooit was.

De magie van geknutselde schoentjes

Toch zijn er ook positieve ontwikkelingen die het feest weer een stukje magie teruggeven. Winkels zoals Lidl, HEMA en andere ketens bieden kinderen tegenwoordig de mogelijkheid om een geknutseld schoentje te zetten. Dat vind ik ontzettend leuk. Het is een mooie manier om kinderen te betrekken en ze zelf creatief aan de slag te laten gaan. Die kleine extra's maken het voor veel gezinnen nét wat specialer, zeker in een tijd waarin tradities steeds meer veranderen.

Waar zijn de pepernoten gebleven?

En dan die karige pepernoten in de pieten- en pakjespaleizen... Geef mij maar de vieringen van vroeger, met een goedgevulde zak en een hoop gezelligheid. Nu lijkt het alsof zelfs de pepernoten worden gerantsoeneerd. Aan de andere kant misschien ook wel weer begrijpelijk aangezien alles duurder wordt.

Sinterklaas: Een trauma of feestdag?

Voor mijn man is Sinterklaas nooit echt een feest geweest. Hij is geboren op 5 december, wat betekent dat zijn verjaardag altijd moest opboksen tegen pakjesavond. En alsof dat niet genoeg was, is het ook nog eens de trouwdag van zijn ouders. Dat zorgde voor heel wat logistieke uitdagingen: vierde je het voor of na 5 december, dan waren vrienden en familie vaak bezig met hun eigen Sinterklaasplannen. Daarom vieren we het nu op onze eigen manier. Onze kinderen mochten op 16, 23 en 30 november hun schoen zetten. Zo creëren we bewust een feest dat draait om hen, zonder de stress van een verplichte pakjesavond.

Gaat Sinterklaas verdwijnen?

Met de huidige koers lijkt het mooie, nostalgische kinder- en familiefeest langzaam te verdwijnen. Sinterklaas verandert steeds meer in een politieke en commerciële aangelegenheid. Wat ooit een feest van eenvoud en magie was, wordt nu overschaduwd door discussies, klagende volwassenen en ingewikkelde verhaallijnen. Als we niet oppassen, zal Sinterklaas binnen een paar jaar meer een relikwie zijn dan een feest.

Laten we ons richten op wat het écht betekent: samenzijn, lachen, en kinderen een beetje magie geven. Want uiteindelijk draait het daar toch om? Dit is hoe ik het zie, gebaseerd op mijn eigen ervaringen en herinneringen. Het is niet mijn bedoeling om iemand tegen het hoofd te stoten, maar simpelweg mijn blik te delen op een feest dat voor velen een bijzondere betekenis heeft.