Programmeren, hoe ben ik daar eigenlijk bij gekomen?!

Het begon allemaal toen mijn man in 2019 aan zijn avontuur bij Code Institute begon. Hij is al sinds zijn jeugd bezig met computers en begon in zijn tienerjaren met programmeren. Toen hij in aanraking kwam met Code Institute, keek ik af en toe met hem mee. Het zag er wel grappig uit.

In augustus 2020 behaalde hij zijn diploma voor Software Development met “First Class Honours”, het hoogst haalbare. In september 2020 vroeg hij me: "Is dat niet ook iets voor jou? Jij hebt nogal een talenknobbel en programmeren zijn eigenlijk ook gewoon talen." Dat klopte, ik kan me buiten onze landsgrenzen in meerdere talen goed redden.

Dus ik probeerde de 5-daagse codeeruitdaging van Code Institute.

Het leek inderdaad veel op het leren van talen en was eigenlijk heel leuk. Maar het was een uitdaging om een studie te combineren met een toen bijna 1-jarig kind. En hoe kom je aan het geld ervoor? Allemaal mooie beren op de weg.

Gelukkig liepen die beren allemaal snel weg. Mijn man kon in de weekenden wat meer zorg voor onze zoon overnemen en mijn toenmalige werkgever was bereid de opleiding te betalen.

Zo gezegd, zo gedaan. In december 2020 startte ik met de opleiding en ja, het was pittig. Ik heb wel eens gedacht: waar ben ik aan begonnen? Of: dit kan ik helemaal niet, denk ik trouwens nog steeds wel eens, het welbekende “Imposter Syndrome”. Maar uiteindelijk, na heel veel leerzame momenten, breakdowns en fun, heb ik de opleiding in december 2021 afgerond met “Distinction”, wat gelijk staat aan “First Class Honours”. Ze hebben bij Code Institute alleen de naam aangepast.

Zelfs toen dacht ik nog: ja, maar zo goed ben ik eigenlijk niet. Dat heb ik ook best lang gedacht. Maar aan de andere kant, voor iemand die nog nooit wat met programmeren had gedaan en dan dat cijfer kan halen, dat is toch wel heel wat.

Misschien denken er nu mensen: ja leuk, jouw man heeft vast geholpen. Natuurlijk, als ik het echt niet meer zag of er niet uitkwam, hielp hij me de juiste richting op en hij checkte/testte mijn codes. Maar mijn man is niet het type dat zegt: oh, doe ik even voor je. Meer het type: nee, jouw opleiding/werk, zelf uitdokteren.

Waarom dan een eigen bedrijf beginnen?

Ja, waarom niet? Op deze manier kan ik flexibel zijn voor mijn kinderen, inmiddels zijn het er twee. Ik vind het geen probleem om in de avond ook wat uren te maken, maar voor een baas is het toch minder om meerdere avonden per week achter je scherm te kruipen. Bedrijven willen namelijk wel heel graag vrouwen die kunnen programmeren, maar het liefst toch wel voor 28 à 32 uur minimaal. Ja, en dan moet ik eerlijk zeggen: dat ben ik nu niet bereid te doen. Als de jongste ook naar school gaat, zou dat wel een optie zijn, maar dat duurt nog ruim drie jaar.

Dus tot die tijd sta ik voor iedereen die van mijn diensten gebruik wil maken ter beschikking als zzp’er.